بلاگ
خیابان های زیبای برلین، پایتخت ژرمن ها
زیباترین خیابان های برلین، آلمان
برلین روی دشت بزرگی از زمین‌های هموار شمال آلمان قرار دارد.
مساحت این شهر 899 کیلومتر مربع است و 38 کیلومتر آن از شمال به جنوب و 45 کیلومتر از شرق به غرب امتداد یافته است.
میانگین ارتفاع آن از سطح دریا 34 متر ثبت شده که این اختلاف ارتفاع بسیار ناچیز است. بلندترین ارتفاع (115متر) به دو تپه مصنوعی توفلسبرگ و ماگلبرگ مربوط می‌شود که هر دو از قلوه سنگ‌های برجسته ساخته شده‌اند. طبیعت دل‌انگیز این شهر آب و هوایی قاره‌ای دارد و بادهایی که از اقیانوس اطلس به این سو می‌وزد بر این شهر تاثیر گذار است. در این مطلب از هتل سازی دریا قصد داریم به بررسی زیباترین خیابان های برلین بپردازیم. با ما همراه باشید.
خیابان اونتر دن لیندن
«اونتر دن لیندن» (Unter den Linden) بلواری در منطقه مرکزی «میته» (Mitte) است. این خیابان از کاخ شهر تا «دروازه براندنبورگ» امتداد داشته و نامش را از درختان لیمویی که در کنار پیاده‌رو چمنی کاشته شده‌اند گرفته است. این خیابان جاذبه‌های مختلف برلین را به هم پیوند می‌دهد. در گذشته، قبل از اینکه پایتخت به دو قسمت تقسیم شود، این خیابان طولانی یکی از شاهراه‌های اصلی به حساب می‌آمد. بعد از فرو ریختن دیوار برلین اینجا توانست اهمیت خود را بازیابی کند.
خیابان تاونتزین
«خیابان تاونتزین» (Tauentzienstraße) از خیابان‌های خرید اصلی قسمت غربی شهر برلین است. طول این خیابان از ۵۰۰ متر تجاوز نمی‌کند ولی بین دو میدان مهم قرار دارد: «ویتن برگ پلاتز» (Wittenbergplatz) در شرق و «برایتشاید پلاتز» (Breitscheidplatz) در غرب. در نهایت هم این مسیر با بلوار کورفورشتندام ادامه پیدا می‌کند. این خیابان عریض را به سبک بلوارهای پاریسی ساختند. در دوران جنگ سرد، اینجا به مرکز تجاری برلین غربی بدل شد.
خیابان فردریش
«خیابان فردریش» (Friedrichstrasse) یکی از خیابان‌های مهم فرهنگی و خرید در برلین مرکزی است که هسته اصلی محله‌ای به همین نام را هم شکل می‌دهد. این خیابان از قسمت شمالی منطقه میته قدیمی آغاز شده و به سمت «هالشس تور» (Hallesches Tor) امتداد می‌یابد. این قسمت از مرکز شهر به خاطر خانه‌های شیکش شهرت دارد. خط شش متروی برلین زیر این گذرگاه مهم حرکت کرده و در زمان جنگ سرد هم دیوار برلین آن را دو قسمت کرد.
فرانکفورتر آلی
«فرانکفورتر آلی» (Frankfurter Allee) یکی از قدیمی‌ترین خیابان‌های برلین بوده و «کارل مارکس آلی» (Karl-Marx-Allee) را از «فرانفورتر تور» (Frankfurter Tor) به سمت شهر فرانکفورت توسعه می‌دهد. این خیابان حدود ۳.۶ کیلومتر طول دارد. خط پنج متروی برلین هم از زیر این خیابان حرکت کرده و چند ایستگاه در امتدادش دارد.
خیابان کارل لیبکنخت
«خیابان کارل لیبکنِخت» (Karl-Liebknecht-Straße) یکی از خیابان‌های بزرگ در میته مرکزی است که نامش را از یکی از مؤسسین حزب کمونیسم آلمان گرفتند. این خیابان اونتر دن لیندن را به «پرنزلوئر آلی» (Prenzlauer Allee) پیوند می‌دهد و به مرزهای شمالی شهر نزدیک می‌شود. اگر چه برخی قسمت‌های خیابان به دوران قرون وسطی بازمی‌گردد اما بیشتر ساختمان‌هایش در دهه ۱۹۶۰ ساخته شدند.
خیابان کورفورشتندام
«کورفورشتندام» (Kurfürstendamm) یکی دیگر از خیابان‌های بسیار متمایز شهر برلین به شمار می‌رود که در امتداد اونتر دن لیندن کشیده شده است. این خیابان یکی از بهترین نواحی خرید هم محسوب می‌شود. کورفورستندام از کلیسای یادمانی «کایزر ویلهلم» (Kaiser Wilhelm) آغاز شده و تا سه کیلومتر به سمت غرب ادامه می‌یابد. قدمت اینجا به قرن شانزدهم بازمی‌گردد اما اوج شهرتش از اواخر قرن نوزدهم و اوایل بیست اتفاق افتاد. روشن‌فکران و هنرمندان زیادی در آن دور هم جمع می‌شدند و خیلی زود تئاتر‌ها، کافه‌ها و کلوب‌های شبانه مختلف در امتدادش شکل گرفتند.
خیابان ویلهلم
«خیابان ویلهلم» (Wilhelmstrasse) یک شاهراه بزرگ در میته مرکزی بوده و تا سال ۱۹۴۵ مرکز دولت شناخته می‌شد. ابتدا «پادشاهی پروس» و سپس «ژرمن رایش» از آن استفاده می‌کردند. نام این خیابان به طور کلی با وزارت امور خارجی آلمان برابر شده است. خیابان ویلهلم با «خیابان لایپزیگر» (Leipziger) و «میدان پوتسدامر» هم تقاطع دارد.
خیابان ابر
«خیابان اِبِر» (Ebertstraße) در جهت شمالی-جنوبی امتداد یافته و از دروازه براندنبورگ تا میدان پوتسدامر کشیده شده است. اگر به سمت جنوب در آن حرکت کنید به پارک جنگلی بزرگ «تیرگارتن» (Tiergarten) خواهید رسید. این خیابان خط دیوارهای قرون وسطایی دژ پروسی شهرک برلین را دنبال کرده و بعد از فرو ریختن دیوارها به شکل خیابان در آمد.
کارل مارکس آلی
این خیابان یک بلوار یادمانی سوسیالیستی است که بین سال‌های ۱۹۵۲ تا ۱۹۶۰ ساخته شد. امروزه این بلوار به نام کارل مارکس شهرت یافته و البته نباید آن را «کارل مارکس اشتراسه» در منطقه «نویکولن» (Neukölln) اشتباه گرفت. در امتداد این خیابان آپارتمان‌هایی شیک و بزرگ برای کارگران، مغازه‌ها، رستوران‌ها، کافه‌ها، یک هتل توریستی و سینمایی بزرگ ساخته بودند. کارل مارکس آلی حدود ۲ کیلومتر طول داشته و با ساختمان‌هایی بزرگ به سبک کلاسیک سوسیالیستی از اتحاد جماهیر شوروی احاطه شده است.
خیابان لایپزیگر
این خیابان هم از دیگر شاهراه‌های اصلی میته مرکزی به شمار می‌رود. آغاز آن را در میدان لایپزیگر باید پیدا کرد و در نهایت هم در میدان پوتسدامر در غرب به پایان می‌رسد. لایپزیگر از دوران باروکی در شهر وجود داشته و ساختش به سال ۱۶۸۸ بازمی‌گردد. بخش‌های زیادی از آن در جنگ جهانی دوم ویران و ارتباط شرقی-غربی هم بعد از ساخت دیوار برلین قطع شد. امروزه در قسمت غربی این خیابان ابعادی تاریخی از آن حوالی را می‌توانید تماشا کنید. یک خط تراموا هم از میدان «الکساندر پلاتز» (Alexanderplatz) تا پوتسدامر کشیده شده است.
